مالی2

گیلاسی که توی میدون بار و با بیست و پنج درصد تخفیف کیلویی نود هزار تومن فروخته بشه قطعا پادشاه گیلاس هاست، یک عالیجناب گران قیمت که کمتر کسی دل خریدش رو داره و برای همینه که سه تا جعبه ش رو دستم مونده و قراره به زودی کمپوت بشه، کاری جدید که به دستان توانا و هنرمند کدبانوی خانه سپرده شده که اگر تعدادشون از دو به ده افزایش می یافت فرصت می‌کرد به تموم این اضافه کاری های قیمتی و خوش آب و رنگ برسه، از دیروز که همین میوه ارزشمند واسطه دیدار با دوستی شد که طی دو سال آشنایی فرصت دیدارش بهم دست نداده بود ارزشش به مراتب برام بالاتر رفت. دیداری که مدتها بود آرزوش رو داشتم و آنقدر هیجان زده مون کرده بود که متوجه به سرقت رفتن جعبه گیلاس دستچین شده که برای دوست عزیزم آماده کرده بودم نشدیم و حالا اون پادشاهان تو معده کی بالا و پایین میرن چیزیه که خدا خبر داره و بسامروز کتاب جنگل نروژی رو در طاقچه سرچ کردم و با عنوان چوب نروژی دانلود نمودم. این کتاب عاشقانه نوشته هاروکی جان پیشنهاد یک دوست کتابخونه و کتاب شناسه و آنقدر برای خوندنش هیجان دارم که دلم میخواد مثل یک اکسیر زندگانی سر بکشمش چون می‌دونم حال خوشی ماندگاری نصیبم میشهپیش باد مالی2...

این اسم یک استراتژی من درآوردیه که تو هیچ کدوم از دوره های مدیریتی که خونده بودم، نبود ولی امروز بیشتر از هر متد دیگه ای به دادم رسید اینکه هر کاری به چشمت می خوره انجام بده، فکر نکن که اول آشپزخونه رو تموم کنی بعد بری سراغ اتاق خواب یا ایوون بلکه سعی کن همه کار رو زخمی کنیحالا ظرف‌های شسته شده، کمپوت های شاه گیلاس جابجا شده، رخت هایی که توی ماشین لباسی روی هم قل می‌خورند ، سیب زمینی پیازهای تو طبقه های جدا جدا، اتاق خواب مرتب، یک سرویس بهداشتی که از تمیزی برق میزنه و البته این فقره کار همسر جانه، یخچال بدون برفک، فرچه نرم شده با تینر و آماده رنگ زدن قاب پنجره های آرزو و چندین و چند خرده ریز انجام شده دیگه، لیست فعالیت های تیک خورده امروزم رو ساخته و از اونجاییکه کائنات عادت ندارند تلاش آدم رو بی نتیجه بگذارند، در حالیکه ناهارم تقریبا آماده ست و روی اجاق پلق پلق میکنه و سوپی که برای کسرای دندون کشیده بار گذاشتم دمدمای پختنشه، به صورت خیلی ناگهانی برای وعده ناهار دعوت شدم که خوشحال کننده ست.حس های خوب بیخودی نمیان وقتی احساس می‌کنی روزی مثبت رو داشتی حالت هم خوبه، داشتن حال خوب اصلا راحت نیست به قول دیالوگ یکی از فیلم هایی که اخیرا دیدم آدم بیشتر راحت تره که ناراحت باشه و من نا راحت بودن رو برای جلوگیری از ناراحتی انتخاب کردم. بگین آفرین مالی2...

کسانی که اهل نوشتن هستند می دونن چی میگم و شاید این اتفاق رو تجربه کرده باشند این که قلم با آدم قهر باشه، اینکه از انتظار کشیدن خسته شده باشه و دیگه بهت محل نذاره، اصلا بهت پا نده تا بشینی پشت کیبورد و تق و تق دکمه های سه ردیفه ش رو فشار بدی و متنی که توی سرته و باید به انجام برسونی رو  شروع کنی و بعد هم تموم کنی،آره! از شما چه پنهون قلم ورد مدتیه باهام قهره، اصلا کلا همه سیستم از کیس و مانیتور گرفته تا کیبورد و ورد و حتی صندلی جلوی کامپیوتر باهام قهرند، انقدر قهرشون شدیده که سی دی آقای دهقان که چهارپنج روزه اومده خونه مون تا من فیلم دختر ام اسی رو که از راه دور با شهدای گمنام ارتباط داره و خوابشون رو میبینه ببینم هم باهام سرسنگینه، همه دست به دست هم دادن تا شرمنده دوستان فیلم سازم باشم و کلافه از دست خودم که چرا نمیشینی پای کارت و دست از بیشتر خراب کردن حالت بر نمی داری، خلاصه که نمی‌دونم قلم با من قهره یا خودم با ذهنیاتم، یا دلایل هدفهام این وسط مقصرند که آنقدر سست و بی حالند که نمی تونند من رو برای ادامه مسیر همراهی کنند به هر حال مدتهاست که نتونستم پای سیستم بشینم همیننگین آقرین مالی2...